Een andere grote uitdaging is zorgen voor meer betaalbare woningen in onze gemeente. Merelbeke is een dure gemeente om te wonen. Er is een grote nood aan betaalbare woningen. En dat moet echt een prioriteit worden in onze gemeente. Dit kan op verschillende manieren. Door meer huurwoningen aan te bieden via het Sociaal Verhuurkantoor, meer sociale woningen en projecten te realiseren, waarbij de gemeente eigenaar blijft van de gronden (waardoor de prijzen kunnen dalen). Onze gemeente beschikt slechts over 2,5% sociale woningen. Dat is een pak lager dan het gemiddelde. In de stadsrand is het gemiddeld 3%. In gans Vlaanderen bijna 6%. Er moet hier dus meer dan een symbolisch tandje worden bijgestoken! Maar die ambitie zien we niet in de plannen voor de komende jaren. Het woonbeleid is goed voor amper 4 lijntjes in de tekst van 6,5 pagina’s. Welke doelstelling heeft de gemeente om meer betaalbare woningen te realiseren? Dat lezen we nergens. Willen we naar 3% sociale woningen (het gemiddelde van de standsrand)? Of nog meer? En wat gaan we hiervoor doen? Daarover lezen we gewoon niets. Verder inzetten op het Sociaal Verhuurkantoor is een goede zaak, maar mag het aub wat meer zijn? Betaalbaar wonen is ook belangrijk en essentieel in het kader van een sociaal beleid. Maar dat sociale beleid is net ook het zwakke broertje in het meerjarenplan. Het levert amper drie regels op in de inleiding tot het meerjarenplan. Hoe het sociaal beleid in de komende jaren vorm zal krijgen, waarop men wel of niet zal inzetten, hoe het bestuur de stijgende kinderarmoede (zelfs een verdubbeling in Merelbeke), zal aanpakken.... Dat kan uit niets afgeleid worden.   GA TERUG ->